Gedicht van Virginie

Geen antwoord maakt me gestoord
Leven of overleven
Eventjes dimmen, begin ze te zien die schimmen
Morgen nieuwe dag, mss met een lach

De klok wijst naar elf, teleurgesteld in jezelf
Eenzaam in het leven, geef me nog even
Denken aan mezelf, de klok wijst naar elf

Het voelt alsof ik stik
Terwijl ik bid, zijn mijn dagen geteld
Waarom, steeds teleurgesteld
vechten, strijden, mijn leven er aan wijden
Maar toch overleven, strijden naar een leven

Mensen denken, wie is dit gedrocht
In mijn gedachten denkend aan mijn tocht
Zonder enige steun, strevend naar het eindpunt
Alles overbodig, heb niemand nodig
Zonder kwalen, eindelijk mijn doel behalen

Na een lange weg, vol met pech
Mijn strijd gedaan, ben ik aan de top komen te staan
Denken aan mezelf, de klok wijst naar elf

Na een lange weg, vol met pech
Mijn strijd gedaan, ben ik aan de top komen te staan
Denken aan mezelf, de klok wijst naar elf.


~Virginie

 

Your browser is out-of-date!

Update your browser to view this website correctly. Update my browser now

×