1. Welkom in PC Menen, Elisabeth! Wat trok je aan in de rol van ombudspersoon binnen onze organisatie?
"Wat mij vooral aansprak, is de kans om echt te kunnen luisteren. Ik merk dat daar in de zorg vaak weinig tijd voor is, en in deze rol kan ik net wel die ruimte nemen. Ik kom als extern en onafhankelijk ombudspersoon, dus ik maak geen deel uit van de organisatie. Dat geeft me de vrijheid om zonder vooroordelen of belangen naar mensen te luisteren. Het is voor mij belangrijk dat mensen voelen dat ze ernstig genomen worden – ook al willen ze gewoon iets kwijt, zonder meteen een klacht in te dienen."
2. Hoe zou je jouw rol als ombudspersoon omschrijven aan iemand die er nog niet mee vertrouwd is?
"Ik ben er in de eerste plaats voor patiënten die ergens mee zitten – dat kan gaan om een vraag, een bezorgdheid, iets wat niet goed loopt of een echte klacht. Ik luister, denk mee, en kijk samen met hen wat er eventueel mogelijk is. Ook familieleden en hulpverleners zijn heel welkom om contact op te nemen, bijvoorbeeld als ze vragen hebben over de rechten van de patiënt of gewoon even willen overleggen. Ik geef graag uitleg of denk mee, ook als er nog geen klacht is. Belangrijk om te weten: als er effectief iets moet ondernomen worden, dan gebeurt dat pas als de patiënt daar zelf achter staat. Maar dat neemt niet weg dat anderen zeker ook welkom zijn voor informatie of een gesprek."
3. Wat betekent het voor jou om onafhankelijk en onpartijdig te zijn in je werk?
"Onafhankelijk betekent voor mij in de eerste plaats dat ik niet verbonden ben aan PC Menen zelf. Ik ben dus echt een 'buitenstaander'. Alles wat me verteld wordt, behandel ik vertrouwelijk.
Ik werk vanuit het idee van meerzijdige partijdigheid – dat klinkt ingewikkeld, maar het wil gewoon zeggen dat ik naar iedereen luister met evenveel respect: naar de patiënt, maar ook naar hulpverleners. Ik kies geen kant, ik ben er om het gesprek tussen beide te ondersteunen. Ik ben geen advocaat van iemand, wel iemand die helpt om elkaar te begrijpen."
4. Hoe kunnen mensen jou bereiken met hun vragen of bezorgdheden?
"Ik probeer het zo eenvoudig mogelijk te maken. In PC Menen ben ik elke donderdag van 11u tot 14u aanwezig. Je vindt me dan in het lokaal schuin tegenover de refter. Als ik daar niet zit, ben ik misschien even ergens op de gang of in het centrum aan het wandelen – voel je vrij om me aan te spreken. Soms is een korte babbel al genoeg. Je mag me ook bellen op 0499 57 97 56. Als ik niet meteen opneem, spreek iets in en ik bel je terug. Tijdens de week kan je ook chatten via www.oogg.be, van 16u tot 18u. Mailen kan naar elisabeth.vanderhijden@oogg.be. En als het je beter past, kunnen we ook een afspraak maken op een ander moment. Ik pas me graag aan."
5. Wat hoop je te bereiken in je eerste maanden als ombudspersoon bij PC Menen?
"In het begin wil ik vooral de mensen en de werking wat beter leren kennen en eerlijk gezegd ook gewoon mijn weg vinden in het gebouw... Wat ik daarnaast heel belangrijk vind, is dat mensen mij leren kennen en weten waarvoor ze bij mij terechtkunnen. Ik hoop dat de drempel om contact op te nemen laag genoeg ligt, en dat zowel patiënten, familie als hulpverleners zich vrij voelen om iets te bespreken. Tegelijk wil ik ook stilaan de wet op de patiëntenrechten wat bekender maken binnen de organisatie. Niet op een formele manier, maar op een laagdrempelige manier – via korte gesprekken, folders of kleine infosessies. Het is belangrijk dat mensen weten wat hun rechten zijn, en dat ze zich gehoord en gesteund voelen als daar vragen over zijn."
6. Kan je iets vertellen over jezelf buiten je professionele rol? Wat zijn je passies of interesses?
"Ik hou van koken, misschien nog meer van eten... Verder doe ik niets liever dan wandelen in de natuur, het groen opzoeken. Daar kan ik echt van genieten."
7. Heb je een boodschap voor mensen die twijfelen om contact met jou op te nemen?
"Ja, zeker: je hoeft echt geen grote klacht te hebben om bij mij aan te kloppen. Als je ergens mee zit of je wil gewoon even iets delen, dan ben ik er. Alles blijft tussen ons. Je wordt altijd ernstig genomen, ook als je zelf nog twijfelt of het “wel belangrijk genoeg” is. De eerste stap zetten is vaak het moeilijkst, maar weet dat je altijd welkom bent."
Update your browser to view this website correctly. Update my browser now